خبر خوب

امروز چندین حرف ناخوشایند از جانب مادرشوهر و خواهرشوهر شنیدم.

اون لحظه بحدی ناراحت شدم که ضربان قلبم رفت بالا،حتی اخر سر انقدر از دست خواهرشوهرم ناراحت بودم که خیلی جدی  و عصبانی جوابش رو دادم،شاید خیلی کم پیش بیاد اینجوری حرف بزنم باهاش،،بعد فکر کردم بذار یکم بهش بی محلی کنماا،من همیشه خودم پیش قدم میشم،بدار بفهمن چطور باید با من رفتار کنن.

میدونید الان که اومدم خونه و دارم بهش فکر میکنم اصلا ناراحت نیستم ازشون،عصبانی نیستم،چندان پشیمان هم نیستم از حرفهایی که گفتم.

میدونید چرا

چون هردوبار سعی کردم شرایط رو درک کنم،

به خودم گفتم اگه خواهرامم بودن اینطوری رفتار میکردم یا از نظرم یه چیز عادی بود.

اینطوری تو ذهنم یکم بهشون حق دادم،شاید اگر کوتاه میومدم اشکال نداشت،هرچند اون فراتر از حد خودش بود.

نمیتونم با کلمات بیان کنم،اما حس میکنم این جریان که میگید تو مسئولی یا مسئولیت تو چیه و پنجاه پنجاهی وجود نداره و تو خودت صد هستی،اینا باعث میشدن.

برایند این رفتار اینه که من الان از حرفشون ناراحت نیستم،قلبم باااشون نسبتا صافه و فردا که ببینمشون کاملا صاف میشه،مهم اینه که من اجازه ندادم کسی ناراحتم کنه،هرچند خواهرشوهرم رو هم یه کوچولو ادب کردم،پررو😉😉😉🤪🤪

تمام خوبی این پست این بود که اتفاقات امشب که زیادم بودن باعث نشدن من ناراحت باقی بمونم و هی بهش فکر کنم و حرص بخورم و بدخواب بشم.