باید خواسته هامو به زبون بیارم

امروز دلم گرفته بودغمگین و کمی بی قرار و عصبی بودم‌.

سعی کردم خودمو بکشونم تو لحظه الان و لذت ببرم از پیاده روی تو هوای خنک با بچه هام اما هی حواسم پرت میشد.اون سکون و خلوص و ارامش نمیومد.به نفسم گوش میدادم،به پاهام و راه رفتنم نمیشد

رسیدم خونه پریدم که بنویسم،تو نوشتن میفهمم چرا حالم بده و وقتی فهمیدم یه فکری براش میکنم.

حال بدم از جانب همسرم بود.نیاز به عشقش داشتم.نیاز به بودنش.یکم هم این دائم نبودنش حس ناامنی بهم میداد.نکنه حالا که ما همدیگرو نمیبینیم و و و 

اینها  به ذهنم نمیومد،وقتی نوشتم دیدم ناامنی هم تو حال بدم هست.

بچه ها رو خوابوندم به همسرم پیام دادم وقت داری بهت زنگ بزنم

دیدم خودش زنگ زد،گفتم دلم گرفته بود میخواستم باهام حرف بزنی،میخواستم کمی قربون صدقه ام بری

اونم کمی،قربون صدقه ام رفت.سختش بود،میدیدم،ما خیلی ناشی هستیم.تو ابراز علاقه،مخصوصا همسرم.خجالت من و فامیلم اونو عقب برده،اونم فکر کرده نباید بروز بده.البته شخصیت خودشم ،میتونه علت باشه.

من حالم خوب نشده بود چون اون چیزی که دلم میخواست رو هنوز نشنیده بودم اما دیدم سختشه،حسش نمیاد براش،هی میپره رواین موضوع و اون موضوع،بیخیال شدم.همینم خوبه،اونچه که در توانش بوده رو انجام داده.

حالا رسیدم به زندگی شیرین بعد از خواب بچه ها.

صدای جیرجیرک ها تو صدای تاریکی،

برم ببینم میتونم کمی گوش بدم بی حواسپرتی